Gdyby rowery były używane na całym świecie do codziennych podróży, tak jak ma to miejsce w Holandii, ile gazów cieplarnianych można by uniknąć?

Gdyby, podobnie jak Holendrzy, każdy codziennie podróżował rowerem, a nie pojazdem spalinowym, moglibyśmy uniknąć emisji 700 mln ton CO2e, co odpowiada śladowi węglowemu Wielkiej Brytanii lub prawie 2% globalnej emisji.

Badanie przeprowadzone w Oksfordzie wykazało, że gdyby każdy jeździł na rowerze raz dziennie, zmniejszyłoby to emisje związane z transportem o około dwie trzecie na osobę. W przypadku Francuza, którego średni ślad węglowy wynosi 9,9 tCO2e rocznie, a transport odpowiada za około 2 tony CO2e, mogłoby to zaoszczędzić ponad 1,3 tCO2e na osobę rocznie, czyli 13% osobistego śladu węglowego.

Rowery stają się coraz ważniejszą częścią naszego codziennego życia, o czym świadczy wzrost produkcji rowerów w latach 1962-2015. W roku COP21 wyprodukowano ponad 123 miliony rowerów, z czego prawie 80 milionów w Chinach. Niemniej jednak badanie wykazało, że kraje o wysokich lub średnich dochodach mają więcej właścicieli rowerów, ale kraje te mają również wyższy poziom korzystania z samochodów. Jazda na rowerze nie jest zatem automatyczna, nawet jeśli jest pod ręką, ponieważ w tych krajach tylko 5% podróży odbywało się na rowerze.

Zwiększenie wykorzystania rowerów będzie wymagało lepszej dostępności i ulepszonej infrastruktury (w szczególności ścieżek rowerowych i bezpiecznych parkingów). Idąc za przykładem Holandii i Danii, uczynienie miast bardziej przyjaznymi dla rowerzystów pomoże zachęcić ich do korzystania z rowerów.

Ale miasta i kraje robią więcej niż tylko zachęcanie do korzystania z rowerów, aby zmniejszyć ślad codziennych i wyjątkowych podróży. Na przykład latem 2022 r. miasto Berlin sprzedało karnet o wartości 9 euro zapewniający dostęp do wszystkich pociągów, autobusów, tramwajów i metra w kraju. Celem tej oferty było zachęcenie niemieckich konsumentów do korzystania z transportu publicznego zamiast prywatnych samochodów. Logiczną konsekwencją tego celu jest zmniejszenie zużycia paliwa, a tym samym oszczędność energii w napiętym kontekście międzynarodowym.

Niemcy nie są jedynym krajem eksperymentującym z bezpłatnym transportem publicznym. W 2020 r. Luksemburg wprowadził bezpłatny transport publiczny dla wszystkich. Według rządu Luksemburga środek ten zapobiegł emisji 290 000 tCO2e.

Transport jest dziś tak ważną kwestią, ponieważ jest to jeden z sektorów, który emituje najwięcej emisji i zużywa najwięcej paliwa i, szerzej, energii, a także dlatego, że stanowi krótkoterminową dźwignię do działania.

W 2019 r. sektor transportu odpowiadał za 24% globalnych emisji, za produkcją energii elektrycznej (41%) i przed przemysłem i budownictwem (19%). Jest to jeszcze bardziej uderzające we Francji, gdzie produkcja energii ma niską zawartość dwutlenku węgla. We Francji transport odpowiada za 43% emisji gazów cieplarnianych, znacznie wyprzedzając sektor mieszkaniowy, przemysłowy i budowlany, które odpowiadają odpowiednio za 14% i 13%.

Sektor ten jest jednym z największych emitentów, głównie ze względu na zużycie energii. W 2021 r. sektor transportu odpowiadał za 28% końcowego zużycia energii, z czego 95% pochodziło z ropy naftowej.

Podsumowując, ważne jest, aby każdy podjął zobowiązanie i podjął kroki w celu zmniejszenia swojego wpływu, ponieważ, jak określił IPCC w swoich raportach, konieczne jest odwrócenie krzywej globalnej emisji do 2025 roku. Mając to na uwadze, Grand Prix Holandii Formuły 1 promowało odpowiedzialną mobilność wśród 300 000 widzów, którzy przybyli do Zandvoort niedaleko Amsterdamu. W rzeczywistości 35% odwiedzających przyjechało rowerem, 35% pociągiem, 15% autobusem i 15% innymi środkami transportu. Parking znajdował się 7 km od toru, z samoobsługowymi rowerami i pasem dojazdowym do wydarzenia. Mimo, że Grand Prix Holandii jest wydarzeniem o szczególnie wysokiej emisji dwutlenku węgla, organizatorzy przeznaczyli znaczne środki na zmniejszenie wpływu na emisję dwutlenku węgla związanego z organizacją imprezy.